İstanbul

Günler bir yağmur damlası gibi akar gözümden
İstanbul’un bu loş ışıklarında ağlarım kaderime
Kaybolurum ardına yalnızlığın saklandığı bu gecede
Bir balık kadar hür olmak istemiştim
Nerden bilebilirdim
Bir oltaya takılıp öleceğimi
Yavaş yavaş kararıyor gözlerim
Böylemi olmalıydı
Sen beni sevsen ben hiç ağlar mıydım
Bak sevdiğim
Bir günüm daha gitti hayatımdan
Ölümüme saatler kaldı
Kim bilebilirdi böle acı çekeceğimi
Şimdi karanlık her yer
Elveda İstanbul’un acı hatıraları.