Sensizliğin Bir Adı Yok

Sen yıldız kadar uzaksın
Ben yalnızım karanlık kadar
Ve boşalmış gözlerimin içi
Çatık kaşlı yaşıyorum hayatı
İnsanlar unutmuş gülümsemeyi
Öleceğim biliyorum
Bu yağmurdan sonra

Yitirdim ömrümün şiirini
Uyaksız bir hayat
İllet gibi yapışmış yakama
Çöp gibi kokuyor her gerçek

O kadar tek başımayım ki
Küsecek kimsem yok